Onderhoud Admiraal de Ruijterweg 82
Admiraal de Ruijterweg 82
Amsterdam
groot onderhoud aan
'ontwikkelbouw' uit 1909
In opdracht van de VVE Admiraal de Ruijterweg 82 appartementen heb ik het groot onderhoud aan het pand uit 1909 georganiseerd en de uitvoering begeleid. Er zat betonrot in de balkons aan de voorzijde, de constructie van de balkons aan de achterzijde was ernstig aan het verzakken en er was nogal wat achterstallig onderhoud aan het schilderwerk met houtrot op verschillende plekken tot gevolg.
constructie balkons achterzijde
Met name de problemen aan de achterzijde waren een complexe uitdaging. De appartementen zijn in 1909 gebouwd in een bouwblok van acht als kleine ontwikkelingen van particuliere beleggers langs de net aangelegde tramlijn van Amsterdam naar Zandvoort. Het waren de nadagen van de revolutiebouw en de gemeente Sloten, waar de Baarsjes toen deel van uit maakte, was niet heel scherp met de bouwregelgeving en het toezicht. Misschien heeft dit bijgedragen aan de gebrekkige oplegconstructie van de balkons aan de achterzijde. Oorspronkelijk was het een wat merkwaardige combinatie van uit de gevel kragende stalen binten en een houten constructie met twee kolommen aan beide zijkanten en één in het midden van de acht meter gevelbrede balkons. Door een uitbreiding van de begane grond in 1970 steunen twee van de drie niet meer af op de grond. Van de uitkragende constructie, die de lasten in principe probleemloos op zou kunnen vangen, zijn vier van de zes binten bij de bouw echter direct opgelegd op een rollaag boven een vensteropening. Deze kunnen de puntlasten niet aan waardoor stenen zijn gaan schuiven en het geheel deels afsteunt op de kozijnen. De situatie was niet direct kritiek maar zou dat, door verdere achteruitgang in de toekomst, wel kunnen worden. Een compleet nieuwe balkonconstructie zou door de eerder genoemde uitbouw dieper moeten worden en daardoor ook nog eens een nieuwe eigen fundering moeten krijgen. Uiteindelijk is er gekozen om te proberen de achteruitgang met relatief eenvoudige middelen te stoppen of in ieder geval zodanig te vertragen dat de huidige constructie nog 10 tot 30 jaar mee kan, maar mogelijk langer.
Een stalen hoekprofiel is ingeslepen in de lintvoeg boven de rollaag. Deze verdeelt de last telkens over een breder deel ervan zodat de stenen niet verder uit elkaar gedrukt worden. Het bijzondere aan deze oplossing is ook nog dat je er niet echt aan kunt rekenen, maar het lijkt erop dat het voldoet aan de verwachtingen!
betonrot balkons voorzijde
Eén van de oorzaken van de betonrot in de balkonplaten aan de voorzijde was het feit dat de balusters van de balkonhekken ingestort waren. In de loop der tijd was dit gaan inwateren waarna de roest het beton verder kapot drukte en regenwater steeds verder het beton in kon dringen en uiteindelijk de wapening ook ging roesten.
Naast herstel van het beton was het ook nodig om het hek op een manier vast te maken die niet kan inwateren: dus zonder gaten in de bovenkant van de balkonplaat. Hiervoor heb ik een hoeklijn aan de balusters laten maken die als een handje over de rand heen grijpt, deze is door middel van twee bouten geborgd in de voorkant van de plaat. Om de iets grotere voet te maskeren heb ik de verbinding met de baluster vormgegeven als een ornament met twee haakvormige krullen.
De balkonhekken zijn door de metaalbewerker ook helemaal kaal gestraald en gerestaureerd, vervolgens gescopeerd en gecoat in de nieuwe kleur.
levendige kleuren
De huidige 19de-eeuwse ring waar dit pand toe behoort ziet er in Amsterdam maar ook in andere steden meestal wat saai en monotoon uit met de zeer versoberde neo renaissance architectuur neergezet door ontwikkelende en vaak ook zelf ontwerpende aannemers. De rijen van witte vensters dragen in hoge mate bij aan dit beeld. Oorspronkelijk waren kozijnen en ramen juist in levendige kleuren geschilderd; vaak waren dit rood, beige, groen en oker tinten. Op historische zwart-witfoto’s is te zien dat dit bij de vensters van dit pand uit 1909 ook het geval was. Bij beknopt kleurhistorisch onderzoek kwamen diverse geel, beige en groentinten naar boven. Uiteindelijk is gekozen voor een groen/oker en een beige kleur voor de kozijnen en ramen en een wat meer vroeg 20e eeuws grijsgroen voor de balkonhekken en de lateien. Op de plek in de geveltop waar ooit een tegeltableau heeft gezeten (mogelijk met jaartal) is het bouwjaar van het pand op de gevel gezet.
Architect: Rogier Groeneveld
Opdrachtgever: VVE Admiraal de Ruijterweg 82 appartementen
Aannemer: Enerbouw, Nieuwegein
constructie advies: Ir. Quinten Wildeboer, Haarlem
Staalwerk: De Balk B.V., Amsterdam
betonrot balkons voorzijde
Eén van de oorzaken van de betonrot in de balkonplaten aan de voorzijde was het feit dat de balusters van de balkonhekken ingestort waren. In de loop der tijd was dit gaan inwateren waarna de roest het beton verder kapot drukte en regenwater steeds verder het beton in kon dringen en uiteindelijk de wapening ook ging roesten.
Naast herstel van het beton was het ook nodig om het hek op een manier vast te maken die niet kan inwateren: dus zonder gaten in de bovenkant van de balkonplaat. Hiervoor heb ik een hoeklijn aan de balusters laten maken die als een handje over de rand heen grijpt, deze is door middel van twee bouten geborgd in de voorkant van de plaat. Om de iets grotere voet te maskeren heb ik de verbinding met de baluster vormgegeven als een ornament met twee haakvormige krullen.
De balkonhekken zijn door de metaalbewerker ook helemaal kaal gestraald en gerestaureerd, vervolgens gescopeerd en gecoat in de nieuwe kleur.
levendige kleuren
De huidige 19de-eeuwse ring waar dit pand toe behoort ziet er in Amsterdam maar ook in andere steden meestal wat saai en monotoon uit met de zeer versoberde neo renaissance architectuur neergezet door ontwikkelende en vaak ook zelf ontwerpende aannemers. De rijen van witte vensters dragen in hoge mate bij aan dit beeld. Oorspronkelijk waren kozijnen en ramen juist in levendige kleuren geschilderd; vaak waren dit rood, beige, groen en oker tinten. Op historische zwart-witfoto’s is te zien dat dit bij de vensters van dit pand uit 1909 ook het geval was. Bij beknopt kleurhistorisch onderzoek kwamen diverse geel, beige en groentinten naar boven. Uiteindelijk is gekozen voor een groen/oker en een beige kleur voor de kozijnen en ramen en een wat meer vroeg 20e eeuws grijsgroen voor de balkonhekken en de lateien. Op de plek in de geveltop waar ooit een tegeltableau heeft gezeten (mogelijk met jaartal) is het bouwjaar van het pand op de gevel gezet.
Architect: Rogier Groeneveld
Opdrachtgever: VVE Admiraal de Ruijterweg 82 appartementen
Aannemer: Enerbouw, Nieuwegein
constructie advies: Ir. Quinten Wildeboer, Haarlem
Staalwerk: De Balk B.V., Amsterdam
